Ooit deed ik een poging om te leren wind-surfen. Windkracht 5 voor de kust van Bretagne. Ik was 10. Geen succes. Ik dreef voortdurend af, kreeg het niet onder controle, het was koud en op dag 3 stapte ik in een zee-egel. Daarna altijd gedacht dat dingen met een zeil en Jascha niet voor elkaar bestemd waren. Tot deze zomer…
Een verlaat vaderdag-cadeau: blo-karten op het strand van Schiermonnikoog (of, zoals ze in het Noorden zeggen Schier).
Wat ik het mooie vond was dat je met zo’n karretje lekker hard weg kunt rijden, maar met dezelfde wind ook weer de andere kant op kunt gaan. Nu snap ik hoe dat zit en voelt, maar lang kwam dat op mij over als een ontkenning van de wet van behoud van energie. Hoe kun je nou met de wind mee wegzeilen en met dezelfde wind ook weer terug? Het kan, als je de wind goed gebruikt.
En daar is vast een mooie metafoor uit te halen: ondernemen in tijden van tegenwind.